Yaşananların üstünü örtecek kadar şeffaf bir kelimem yok. Sen bilirsin ürkekliğimi, tarihten çalınmış eğreti kahramanlığımı...çekerim kılıcımı zamana ama kesip atamam biriktirdiklerimi. Gözlerim yağar, toprak kokar ve filizlenir kabuk bağlayan yaralarım. Dilek kipleri bağlarım. Kaçışlarım sana meyilimdendir . Sessizliğine sığınışım kabullenişimdir her şeyi. Sakın “neden” diye sorma! Verdiğim her cevap mayındır pişmanlığıma. Ve bu bir iç dökümdür çağıl çağıl. Bil ama bilme!
USLANMAZ AŞIĞIN..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder